Με μεγάλη χαρά και περηφάνια σας παρουσιάζουμε τη συμμετοχή του σχολείου μας στο 9ο Πανελλήνιο Συνέδριο “Εκπαίδευση και Πολιτισμός στον 21ο αιώνα”, που διοργανώνουν το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης, η Παιδαγωγική Εταιρεία Ελλάδος και η Λεόντιος Σχολή Αθηνών.
Το project της ομάδας παιδιών 2,5-3 ετών, με θέμα “Ο Εαυτός μου”, προσεγγίστηκε διαθεματικά από την νηπιαγωγό Εύα Καρζή, σύμφωνα με τη φιλοσοφία και την παιδαγωγική προσέγγιση του σχολείου μας και αναδεικνύει την αξία της Μουσειακής εμπειρίας και τη σύνδεσή της με την εκπαιδευτική πραγματικότητα!
Επιγραμματικά παραθέτουμε μια σύνοψη της διαδικασίας που ακολουθήθηκε, των μεθόδων που χρησιμοποιήθηκαν και των στόχων που επιτεύχθηκαν, όπως περιγράφονται από την Εύα Καρζή στο άρθρο με τίτλο “Προσεγγίζοντας τον άνθρωπο μέσα από την τέχνη της Γλυπτκής”:
“Η επαφή με την τέχνη της Γλυπτικής επιχειρήθηκε μέσα από επίσκεψη στην Εθνική Γλυπτοθήκη. Η πρωτόγνωρη εμπειρία παρουσίας της ομάδας σε ένα Μουσείο περιελάμβανε την προετοιμασία της μέσα από πειραματισμούς με υλικά και προβληματισμό για το τι να είναι ένα άγαλμα, αλλά και οργάνωση πρακτικών ζητημάτων με τρόπο που εμπλέκει τα παιδιά σε αυτά και ωφελεί την ενίσχυση της αυτονομίας αλλά και την καλλιέργεια σεβασμού απέναντι στα εκθέματα. Τα έργα τα οποία προσεγγίστηκαν ήταν οι «Δύο κόρες”, του Λάζαρου Λαμέρα και το “Bien Venue” της Βάλλυς Νομίδου. Για το καθένα τα παιδιά πραγματοποίησαν μια εκπαιδευτική δράση σχεδιασμένη από την εκπαιδευτικό, ώστε να εξοικειωθούν με τις μορφές και να δημιουργήσουν την ιστορία τους, συσχετίζοντας τις προσωπικές εμπειρίες και συναισθήματα, που προέκυψαν από τη θέαση των αγαλμάτων.
Με την ολοκλήρωση της επίσκεψης και κατά τη διάρκεια της αξιολόγησης στο σχολείο, τα παιδιά συνέδεσαν τις δύο ιστορίες, συνθέτοντας τελικά μια οικογένεια με γονείς και παιδί. Η ιστορία μετατράπηκε σε ένα παιχνίδι, με τις σκηνές σχεδιασμένες από τα ίδια τα παιδιά δίπλα δίπλα, και ένα μετακινούμενο βελάκι, να υποδεικνύει τη χρονική σειρά, ή να δημιουργεί νέες αλληλουχίες στη διήγηση.
Τα παιδιά, μέσα από βιωματικές, διαδικασίες είχαν την ευκαιρία να εξελίξουν δεξιότητες και νοητικές διεργασίες, καθώς η διαθεματική προσέγγιση έδωσε αφορμή για προβληματισμό, δοκιμές και έκφραση συναισθημάτων, προσφέροντας στον καθένα το χρόνο και το χώρο, για να εκφραστεί, αλλά και για να ενισχυθεί η σύνδεση του σχολείου με την οικογένεια.”
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://rb.gy/vbrr1m
