Το καλοκαίρι έφτασε!…
Έτσι, φτιάξαμε στα Εικαστικά έναν “πιτσιλωτό” βυθό που μέσα κολυμπάει ένα μικρό ψαράκι….
…και στη συνέχεια δημιουργήσαμε την ιστορία του!!….
“Μια φορά και έναν καιρό ήταν το μικρό ψαράκι. Το μικρό ψαράκι γεννήθηκε σε έναν κοραλλιογενή ύφαλο, σε μια μικρή λιμνοθάλασσα κοντά σε ένα ψαροχώρι. Το όνειρό του ήταν να πάει στον μεγάλο ωκεανό.Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι του και μαζί του πήρε ένα σακίδιο φτιαγμένο από φύκια… μέσα έβαλε όλα τα απαραίτητα. Ήταν όμως θυμωμένος γιατί οι γονείς του του έλεγαν «Είσαι πολύ μικρός για να πάς ταξίδι… ο ωκεανός είναι μεγάλος και έχει καρχαρίες και φάλαινες… δεν μπορείς να προστατεύσεις τον εαυτό σου..».
Όταν έφυγε από τη λιμνοθάλασσα έπεσε πάνω σε μια βάρκα… Σκέφτηκε ότι ο ψαράς έβγαινε από τη λιμνοθάλασσα για να ψαρέψει στην ανοιχτή θάλασσα… έτσι αποφάσισε να το ακολουθήσει…
Όταν βγήκε στην ανοιχτή θάλασσα συνάντησε ένα μεγαλύτερο ψαροκάικο που είχε ρίξει δίχτυα για να πιάσει ψάρια. Τρόμαξε γιατί πιάστηκε στα δίχτυα!Επειδή όμως ήταν μικρός γλίστρησε ανάμεσα στις τρύπες…
Τελικά δεν ήταν τόσο μικρός για ένα τόσο μεγάλο ταξίδι.. το μέγεθός του τον βοήθησε!
Κολυμπώντας ένοιωσε μοναξιά μεγάλη… τότε συνάντησε ένα άλλο μικρό ψάρι που είχε τα δικά του μπερδέματα!!!! Είχε μπερδευτεί μέσα σε φύκια… Τότε το μικρό ψαράκι σκέφτηκε να ζητήσει βοήθεια από ένα κοπάδι γαλέους…
Οι γαλέοι με τις ουρές τους τάραξαν τα νερά και τα φύκια κουνήθηκαν και ξεμπερδεύτηκαν!
Τα δύο μικρά ψαράκια έγιναν αχώριστοι φίλοι! Αποφάσισαν μαζί να συνεχίσουν το ταξίδι τους για τον μεγάλο ωκεανό, «γιατί είναι καλύτερα όπου πας να πας με παρέα».
Κατάλαβαν ότι έφταναν στο μεγάλο ωκεανό όταν είδαν δύο χταπόδια και στο βάθος είδαν έναν καρχαρία!!!! Τρόμαξαν! Όντως υπήρχαν καρχαρίες… για να ξεφύγουν μπήκαν σε μια σπηλιά… ένα δυνατό ρεύμα τους παρέσυρε στο μακρινό ωκεανό…. Μετά από πολύ κολύμπι, έφτασαν στα ρηχά!
«Είναι ωραία εδώ!»
«Είναι ζεστά»
«Μπορούμε να ζήσουμε για πάντα εδώ;»
Τους άρεσε πολύ εκεί…. Αλλά αυτό το νησί κάτι τους θυμίζει… Από μακριά είδαν τέσσερα γνωστά ψάρια… Κατάλαβαν ότι είναι οι γονείς τους…!
«Μα τελικά… κάναμε τον γύρω του ωκεανού και ξαναβρεθήκαμε σπίτι μας!…Έτσι έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!”
